Nietsdoen. 23 september 24.
Ik staar naar een leeg scherm. Sta op en loop doelloos heen en weer. Ga vervolgens weer zitten en kijk naar hetzelfde lege scherm. Heb ik een writer's block vraag ik me bezorgd af. Onzin, spreekt een piepklein stemmetje in mijn hoofd. Dan maar een kop koffie. Zuchtend schuif ik mijn stoel naar achteren en sta op. De zoveelste keer binnen een uur. Even later geniet ik van een heerlijke cappuccino. Dit keer niet achter mijn bureau, maar gewoon op de bank. Mijn laptop heb ik dicht geklapt en besluit ter plekke dat het best wel fijn is om eens niet te "moeten" schrijven en herschrijven en redigeren en ... De inspiratie komt vanzelf wel, daar heb ik alle vertrouwen in. Nietsdoen is een wonderlijke bezigheid.
De Tompouce 28 juli 2024
Wie is er niet opgegroeid met tompoucen van de Hema? Ik denk dat iedere inwoner van Nederland er al heel wat heeft gegeten. Het maakt niet uit hoe je ze eet, lekker met je handen of gewoon met een vorkje. Iedereen heeft daar een eigen techniek voor ontwikkeld.
Het roze mierzoete glazuur is favoriet. De vullingen springen nog net je kiezen niet uit. Dit gebakje is zo populair dat de Hema heeft besloten om schuursponsjes te maken in de vorm van, jaja, een tompouce. Het is niet meer weg te denken uit iedere zelf respecterende keuken. Natuurlijk moet ook ik er aan geloven en neem van mij aan, ze schuren net zo goed als dat ze smaken. Figuurlijk dan. Ik heb er al een flink aantal versleten en mijn keuken is brand maar dan ook brandschoon. Het is een feest om met de schuurtompouce aan de slag te gaan.
Wat ook een fantastisch feest is, zijn de Olympische zomer spelen. Maar waarom moet ik telkens als ik een wedstrijd van het een of ander aan het kijken ben een déjà vu krijgen over de bovenkant van een tompouce en een schuursponsje?